Moi drodzy!

Jeśli pozostał tu ktokolwiek kto czyta.
Mam masę spraw:
Konkurs literacki,
testy szóstoklasisty,
testy kwalifikacyjne do gimnazjum,
I wszystko w przeciągu następnych dwóch tygodni. To nie jest tak, że nie chcę pisać, naprawdę. Nie mam CZASU!! Ale obiecuję, że postaram się wstawić rozdział jeszcze przed świętami.

• "A więc – Lissa uporczywie udawała, że mówi do świerku za moimi plecami – Masz w sobie zbzikowaną boginkę. Tak?
• Nie ujął bym tak tego – burknąłem pod nosem, spojrzała na mnie, wreszcie – Mam w sobie na maksa mega zbzikowaną boginkę.
  Parsknęła.
• Tomie Morel – pokręciła głową z niedowierzaniem – Jesteś najmniej optymistyczną osobą jaką znam.
  No mam tyle powodów do bycia optymistycznym – pomyślałem z sarkazmem, ale nie powiedziałem tego na głos.
• Może byłbym bardziej optymistyczny, gdyby ludzie byli dla mnie milsi – westchnąłem ciężko zanim zdążyłem ugryźć się w język.
  Zmrużyła oczy.
• Ludzie są dla ciebie mili. Chyba, że oczekujesz jakiś ukłonów i całowania stóp to się na tym przejedziesz..."